izķidāt

izķidât, izķidît LP. IV, 136. izķiduôt Wid., tr.,

1) die Eingeweide
(ķidas) der Fische ausweiden [izķidêt Bielenstein Holzb. 660]: zivis:

2) herausholen:
tikkuo spēju viņu ar visu ve̦zumu izķidāt nuo grāvja Frauenb.

Avots: ME I, 759