kadegs

kade̦gs, der Wacholder BW. 3707, 1 var. [aus Nieder - Bartau, 34130 aus Wirginahlen. - Nebst li. kadagỹs und kadegis dass. (vgl. auch ce̦dri) zu gr. χέδρος "Wacholder" und vielleicht ai. kadru-ḥ "braun" u. a.; vgl. Lindén IF. XVIII, 491, Boisaq Dict. 426, Berneker Wrtb. I, 467, Petersson Heterokl. 104 ff., Brüch IF. XV, 199 ff.].

Avots: ME II, 131