kama
I kama,
kams, gew. Pl.
kami [Ruj.],
eine Volksspeise: kamus Maz - Salacā pagatavuo tâ: sabeŗ auzas, miežus, drusku rudzu, zirņu un pupu ve̦rduošā ūdenī, mazu laiciņu pasautē, tad izbeŗ izlaidus uz palagiem un izliek saulītē, lai apžūst. tad iebeŗ karsti nuokurinātā krāsnī, kur tuos maisa, kamē̦r tie vairs neapde̦g, aiztaisa tad krāsni paliek auksta; pēc izgrābj, iztīra, samaļ miltuos, kuŗus vēl izsijā. miltus iemaisa skābā pienā un tūliņ ē̦d bez raudzēšanas Etn. I, 20.
Dies so bereitete Mehl heisst in Rujen kammilti und die Speise kamputra; kama milti, Hafermehl Manz.
Wohl aus estn. kama "Hafermehl, Mehl von geröstetem Getreide".Avots: ME II,
148
kama
I kama: Plur.
kamas, gestossene (gekochte) Erbsen Baldohn;
eine kompakte Speise aus zerstampften Kartoffeln und Erbsen und aus den Nachbleibseln von gestossenem Hanf Schujen, Sonnaxt.
Avots: EH I,
580
kama
II kama Nötk.,
= kams I.;
ein mit Honig gefülltes Wabenstück Ogershof.]
Avots: ME II,
148
kama
III kama,
eine Scholle U.; kamas L., frische Schollen. [Wohl zu kams I, wenn mit m (und nicht mm); sonst hätte man an Entlehnung aus estn. kammal "grosses Stück", jǟkammal "Eisscholle" zu denken.]Avots: ME II,
148
kama
IV kama,
ein zwei - oder vierrudriges Boot, die Jolle Wid.; ein Wasserfahrzeug U.; kama, ein trogähnliches, aus einem Klotz gehauenes Boot, an dessen Rändern Bretter oder runde Hölzer angebracht sind Mar.; ein Wasserfahrzeug, das aus zwei verbundenen Trögen besteht, an deren äusseren Rändern Bretter befestigt sind Kačanova. kama laiva Schlock.]Avots: ME II,
148
kama
V kama [wohl mit mm], kamba, die Steinbutte (pleuronectes maximus) U., RKr. VIII, 105. [Aus liv. kåˉma (illat. kammø) resp. estn. kamm; s. Thomsen Beröringer 256.]Avots: ME II,
148
kama
VI kama,
st. kam, wozu: kama tu tuo darīji Mar.Avots: ME II,
148
kama
VII kama "bars, pūlis": bišu, ļaužu kama Serben, Sermus.
Zu kams I, 1.]Avots: ME II,
148