karažâtiês [Bers.], - ãjuos, sich anhäkeln, sich abmühen um etw., geschäftig sein, sich bekümmern, sich abgeben: kuo tu karažājies tur ap tuo bē̦rnu tik daudz Bers. n. A. XVI, 475, Druw.

Avots: ME II, 160

karažâtiês,

1): ja es ... daudz karažāšuos Garīga pērļu rota (1711) 578; ‡

2) = ‡ karažuôtiês Saikava.

Avots: EH I, 588