kašelis

I kašelis, die Schrape, das Kratzeisen Wid., ein Werkzeug mit zwei od. drei Zinken zum Kartoffelausgraben Perk. Zu kast.

Avots: ME II, 170


kašelis

I kašelis, ‡

2) in der Verbind. nauda k. "Scharrhans"
Stender Deutsch-lett. Wrtb.

Avots: EH I, 592


kašelis

II kašelis, auch kašele, ein netzartiger Sack, z. B. zum Aufbewahren von Heu auf der Reise U. kašelis - nuo auklām tīkla veidā pīts maisveidīgs siena iebāžamais, kuo sienu paņemt uz ceļu līdz Ober - Kurl., Infl., In Livl. dafür ķīpa. piekusušam zirģelim viņš nuosvieda priekšā siena kašeles Kat. kal. 109. kašel(i)s, lederne Tasche, Betteltasche St. [Nebst li. kašẽlė "Kober, карман"] aus r. кошéль "Heukorb, Brotsack". [Wohl auf Grund des deminutivisch aussehenden kašele ein kaša L., St., U. "ķeša" entstanden.]

Avots: ME II, 170


kašelis

III kašelis, eine Garnwinde Pilda.

Avots: EH I, 592