klerotI kle̦ruôt [in Kurl. gehört], kļe̦ruôt Bers., Etn. II, 50, intr., Unsinn schwatzen.Avots: ME II, 223
klerotII kle̦ruôt,1) trödeln, müssig dastehen, frierend auf etw. lange warten, quienen Gold. n. Etn. I, 138, Grünh.: kuo tu te atkal kle̦ruo? Brig.;2) sich umhertreiben, vagabundieren Gr. - Sessau, [kļe̦ruôt Grawendahl].Avots: ME II, 223