kliedzamais

klìedzamais, Part. Praes. pass.,

1) womit man ein Geschrei hervorbringt, die Kehle, der Mund:
sit pa pašu kliedzamuo BW. 28877, 1;

2) kliedzamuo kliegt, ein gewaltiges Geschrei erheben:
muiža kliedza kliedzamuo Dok. A.

Avots: ME II, 231