kluncēt
[
kluñcêt,
humpeln, hinkend gehen Frauenb.]
Avots: ME II,
235
kluncēt
I kluñcêt:
aus nd. kluntsen "plump und im Gehen schwerfällig treten", s. Sehwers Unters. 52.Avots: EH I,
623
kluncēt
‡
II klùncêt 2 ,1) gierig essen Bers.;2) = kluñkstêt 1: putra vē̦de̦rā klunc Druw.Avots: EH I,
623