klīvāt

klîvât, - ãju, intr., umhertirren: viņš visu dienu klīvā pa mežu Mar. n. RKr. XV, 119. [Zu klîst; oder aber zu li. klỹvyti "ходить на кривых ножках; блуждать" resp. li. klyvúoti "шататься"?]

Avots: ME II, 231