kobēt

kobêt, - ẽju,

1) schäumen:
alus rūgs kobē̦dams Dond.;

2) [wogend sich ausbreiten:
mākuoņi kobē uz augšu: būs lietus Dond. (auch zusammengesetzt mit sa - und die Reflexivform mit iz -)].

Avots: ME II, 254


kobēt

kobêt,

1): katls kobe, (inf. ko`bt) Rojen n. FBR. XIII, 69. jūr[a] kâ kobe, ebenda.

Avots: EH I, 637


kobēt

‡ *kuôbêt, zu erschliessen aus izkuôbêt 2 .

Avots: EH I, 685