krancis
I krañcis. ‡
5) ein gewisser eiserner Ring an der Vorderachse eines Wagens Seyershof; ‡
6) "iezāģē̦ts ruobs kuokā vai dēlī" Frauenb.: izzāgā krarscīšus dēlē un ieliek uotru dēli iekšā.Avots: EH I,
642
krancis
‡
II krañcis (?) Frauenb., ein steiles Ufer. Vgl. krañts.Avots: EH I,
642
krancis
krañcis,
1) Kranz (hieraus entlehnt) od.
Streifen L., St.;
2) eine Schicht Balken im Quadrate St., U. (s.
vainags);3) ein gewöhnlicher Name für Hunde, weluhe einen weissen Streifen am Halse haben: Krancis rēja, Ansis jāja BW. 14355;
4) ein altes, mageres Tier (krañcis N. - Autz),
auch ein alter Mann: lai tuo kranci (das alte Pferd) ve̦duot uz mežu un tur nuosituot LP. VII, 110.
man tāda stīva kranča (alter Mann) ne˙maz nav vajadzīgs Purap.
man tuo pašu vīra kranci meža putni nuoknābuši BW. 27116.
[In der letzten Bed. vgl. kranka.]Avots: ME II,
259