làtît ^2, - u od. - ĩju, - ĩju, intr., hell glänzen, mit grosser, heller Flamme brennen Etn. IV, 129: debess lāta vienās ugunīs Lub. Zu làte ^2.

Avots: ME II, 442

làtît ² : gaišai liesmai lātījuot PV. ‡ Ref1. -tiês, mit Unterbrechungen erglänzen (vom Feuer): pamalē làtās ² ugunsgrē̦ks Meselau.

Avots: EH I, 730