laîdẽjs, f. laîdẽja,

1) laîdẽja, Beiname der
Laima, die das Mädchen zu dem bestimmten Mann ziehen lässt: tu, Laimiņa, laidējiņa, tu mūžiņa licējiņa BW. 1210;

2) der Verschwender, die V-in:
pats bija laidējs un šķiedējs Janš.;

3) der Spritzführer in der Feuerwehr;

4) uguns laidējs, der Brandstifter.
Zu laîst.

Avots: ME II, 403

laîdẽjs, ‡

5) wer erlaubt
Janš. Dzimtene 112, 34; ‡

6) wer beim Dreschen das Getreide in die Maschine hineinbefördert
Dunika, Oknist u. a.

Avots: EH I, 712