luõžņa, luõžņât, s. luõža, luõžât; luožņa, feiner, vom Wind getriebener Schnee: tāds luožņa, ka iet skaidu jumtiem cauri Stelph.

Avots: ME II, 529

luõžņa,

1): auch AP., (mit ùo ² ) Gr.-Buschh., Oknist, PV.

Avots: EH I, 768