namēsnieks,

1) (aus r. намѣстникъ) ein Polizeibeamter
Etn. I, 138, Subbat;

2) [namēstnieks Bers.] ein böser Mensch, der andern etwas Böses antun will
Grosdohn. [Vgl. nemēstnieks.]

Avots: ME II, 692

namēsnieks,

1): ehemalige Bezeichnung für den Bürgermeister
Kaltenbr.; ‡

3) namêsnieks ( na- ist hier vielleicht die hochle. Form der Negation) Sonnaxt "netīrs, nejēdzīgs cilvē̦ks": bērns nuotaisījies ar dubļiem netīrs kâ n. Wessen.

Avots: EH II, 4