nùospuñdêt, tr., verspünden: tas ticis kâ muca nuospundē̦ts Etn. I, 61. Ref1 -tiês, sich verspünden, sich verstopfen: vē̦de̦rs nuospundējies.

Avots: ME II, 857

nùospuñdêt, ‡

2) schwängern (?):
nuospundē̦ti sievišķi Latv. Av. 1850, № 12.

Avots: EH II, 90