nùosvīnît, tr.,

1) beschmutzen, besudeln:
nuosvīnīts kakls A. I, 168;

[2) = nùogānît: n. cita darbus Celm.]

Avots: ME II, 864

nùosvīnît,

1): n. drēbes Trik. ‡ Refl. -tiês, sich beschmutzen:
lakats nuosvînās ² Salisb.

Avots: EH II, 94