nùovicuôt, tr.,

1) mit Ruten umbinden:
žuoga mietus;

2) abprügeln
Bers.: ganu;

3) gierig aufessen
Bers., vertun: visu peļņu ņems un nuovicuos Vīt.;

[4) schnell abmähen:
plānuos rudzīšus un miezīšus tik˙pat kâ vicuot nuovicuoja De̦glavs Rīga II, 1, 16].

Avots: ME II, 886

nùovicuôt,

4): auch Dunika, Prl. ‡ Refl. -tiês,

1) n. (pirtī) ar sluotu Saikava, sich eine Zeitlang mit dem Badequast schlagen;

2) sich abarbeiten
Dunika: n. auzu druvā.

Avots: EH II, 107