nošķaidīt

[nùošķaidît, bestreuen, besprengen: n. pagalmu ar salmiem; n. siênu ar asinīm.]

Avots: ME II, 865


nošķaidīt

nùošķaidît, ‡ Refl. -tiês, = nùošķiêstiês: bē̦rns nuošķaidījies ar uogām Saikava.

Avots: EH II, 94