osis

I uôsis (li. úosis, apr. woasis) A.Laitzen, Kaltenbrunn, Kl., Neuenb., Prl., Wolm. u. a., (mit 2 ) Adiamünde, Bauske, Frauenb., Iw., Karls., Nigr., Salis, Selg., Sessau, Siuxt, Stenden, Wahnen, uosis L., U., uôšis 2 Dunika, Grobin, Līn., PlKur., Rutzau, uošis BW. 13738 var., Luttr., uôšs AP., A.Schwanb., Drosth., Golg., KatrE., Ogershof, Sessw., Wolmarshof, (mit 2 ) Arrasch, Dond., Jürg., uoša BW. 11262, 4 var.; 16231, 1, AP., die Esche (fraxinus excelsior); sē̦ru uosis Vēr. II, 1251, die Traueresche. Zu r. ясень, an. askr, cymr. onnen "Esche", lat. ornus "Bergesche" u. a., s. Walde Vrgl. Wrtb. I, 184 f., Trautmann Wttb. 203, Berneker Wrtb. I, 31, Johansson IF. If, 521.

Avots: ME IV, 421


osis

I uôsis: auch Fest., Sonnaxt, BW. 8491, 2 (aus Kand.); Demin. uosīt[i]s BW. 22418, 8.

Avots: EH II, 744


osis

II uôsis 2 Schibbenhof, Sessau, der Schwiegervater Sessau; der Schwiegervater des Sohnes resp. der Tochter Sessau; der Vater der Schwiegertochter Schibhenhof; uôši 2 (fem. uôses 2 ) nennen einander die Eltern des Ehemannes und der Ehefrau Sessau. Zu uôsvis; -sj vielleicht rein lautlich aus -svj-.

Avots: ME IV, 421