pãrbaruôt, pãrbaŗuôt, tr., überfüttern: kas te manu līgaviņu ar pupām pārbaŗuoja? BW. 1055. Refl. -tiês,

1) sich überfüttern;

[2) sich durchfüttern:
kaķis sāka staigāt pa tīrumu un mežu, me̦klē̦dams sev, ar kuo pārsabaŗuot (pārbaŗuoties) Pas. I, 222 (aus Rositten).] Subst. pãrbaruõjums, die Überfütterung; pãrbaruôšana, das Überfüttern; pãrbaruôšanâs, das Sichüberfüttern Vēr. I, 1402; pãrbaŗuôtãjs, wer überfüttert.

Avots: ME III, 150

pãrbaruôt (unter pãrbaruõt), ‡

2) unterhalten, ernähren:
jam ... visus vajadzēja p. Pas. IX, 484 (ähnlich V, 163).

Avots: EH XIII, 196