pļorkāt
pļor̂kât 2 , -āju,
1) schwatzen, plappern:
kuo tas pļorka te pļorkā! Dond. n. RKr. XVII, 47;
2) (eine Arbeit) schnell und oberflächlich tun:
kuo viņš tâ pļorkā, vai nevar strādāt kâ pienākas? Dond. Zur Bed. 1 vgl. plorkât und pļurkât 1, zur Bed. 2 - plorgât und pļurkât 3.
Avots: ME III, 371
1) schwatzen, plappern:
kuo tas pļorka te pļorkā! Dond. n. RKr. XVII, 47;
2) (eine Arbeit) schnell und oberflächlich tun:
kuo viņš tâ pļorkā, vai nevar strādāt kâ pienākas? Dond. Zur Bed. 1 vgl. plorkât und pļurkât 1, zur Bed. 2 - plorgât und pļurkât 3.
Avots: ME III, 371