pablakām

pablakām, [pablaku (li. pablaku, Tiž. I, 95)], pablakum, ziemlich nah: nebeneinander: pablakām bēŗi te̦k RKr. XVI, 178, jājat, tautas, pablakum! W. 13419, 2.

Avots: ME III, 8