palaîdņuôt, gew. refl. palaîdņuôtiês, sich gehen lassen, sich der Liederlichkeit, Nachlässigkeit ergeben: es nevainīgi palaidņuoju B. Vēstn. aiz gaŗa laika viņam jāsākuot palaidņuoties Latv.

Avots: ME III, 55

palaîdņuôt: zur Bed. vgl. auch ‡ izpalaîdņuôt.

Avots: EH II, 148