palicējs
palicẽjs,
l) wer etwas unterlegt, hinstellt;
2) der Zurück-, Übriggebliebene:
mājās palicēji ne̦s alu BW. III, 3, 863;
3) der Verstorbene (eig. der Zurücklassende;
vgl. palikt
2) Lubn. n. Etn. III, l.
Avots: ME III, 59
l) wer etwas unterlegt, hinstellt;
2) der Zurück-, Übriggebliebene:
mājās palicēji ne̦s alu BW. III, 3, 863;
3) der Verstorbene (eig. der Zurücklassende;
vgl. palikt
2) Lubn. n. Etn. III, l.
Avots: ME III, 59