panabt[panabt, -nabstu, -nabu "panĩkt" Dond. n. FBR. VI, 67, Wandsen]; panabis (part. praet.), schwach, verkommen Selg. n. Etn. IV, 16: panabis teļš Ahs.; [panabis bē̦rns Dond.].Avots: ME III, 74