pìeplùkt,

1) dazu-, hinzupflücken, -raufen;

2) pflückend, raufend anfüllen:
pieplūču šautru klēpi BW. 13250, 6.

Avots: ME III, 280

pìeplùkt, ‡ Refl. -tiês,

1) für sich dazupflücken;

2) für sich vollpflücken (od. zur Genüge pflücken):
pieplūkušās... pilnas skuoteles skābeņu Janš. Bandavā II, 348;

2) unversehens vollgerauft werden:
kāda nu kuŗā sauja pieplūcas pēc lieluma! Ramkau.

Avots: EH II, 266