piespokot

pìespuokuôt,

1) reden, was später in Erfüllung geht
Frauenb., (von Unerwünschtem) Libau;

2) "pîemuļķuot" (mit ) Schibbenhof.

Avots: ME III, 296


piespokot

pìespuokuôt,

1): auch (mit uõ) Dunika;

3) "par ķȩ̄mu izģērbt" (mit uõ) Dunika: piespuokuojuši bȩ̄rnu.

Avots: EH II, 273