pošīt
puošît Spr., tr.,
1) schmücken, putzen;
2) antreiben. Refl. -tiês Spr.,
1) sich putzen, schmükken;
2) eilen, sich beeilen.
- Vgl. puosît und puost (prs. puošu).
Avots: ME III, 460
1) schmücken, putzen;
2) antreiben. Refl. -tiês Spr.,
1) sich putzen, schmükken;
2) eilen, sich beeilen.
- Vgl. puosît und puost (prs. puošu).
Avots: ME III, 460