prìekšniẽks,

1) der Vorgänger
U.; der Vorderste: priekšnieks sāk mukt, pakaļnieks ķeŗ ruokā Etn. II; 187;

2) der Vorgesetzte, das Haupt, der Vorsteher, Präsident; der Vertreter
U.: tiesas, skuolas, biedrības priekšnieks. vīrs ir sievas priekšnieks, der Mann ist des Weibes Haupt, aber auch: er ist ihr Vertreter U.;

3) priekšnieki, die Anfangsbuchstaben
U., die grossen Buchstaben St., Konv. ² 2179.

Avots: ME III, 396

prìekšniẽks,

2): guodībās... mežsargu... mēdza lūgt par "priekšnieku" jeb "dižuo" Janš. Dzimtene I, 72. ar tiem priekšniekiem grūti jācieš BielU., mit den Stellvertretern hat man es schwer;
‡

4) die Schürze
Lubn. n. BielU.

Avots: EH II, 318