purka

pur̂ka 2 , comm., ein zänkischer Mensch, ein Brummkater: kuo tas purka tik daudz purkājas! Ahs.

Avots: ME III, 417


purka

*purka > tahm. puorka Edw. n. U., eine Krücke mit langem Stiele zum Heraustreiben von Fischen und Krebsen aus Uferhöhlungen. Cileichen Ursprungs mit purga.

Avots: ME III, 417