purka
pur̂ka 2 , comm., ein zänkischer Mensch, ein Brummkater: kuo tas purka tik daudz purkājas! Ahs.Avots: ME III,
417
purka
purka > tahm. puorka Edw. n. U., eine Krücke mit langem Stiele zum Heraustreiben von Fischen und Krebsen aus Uferhöhlungen. Cileichen Ursprungs mit purga.Avots: ME III,
417