purtēt

*I purtêt, zu erschliessen aus izpurtêt.

Avots: ME III, 420


purtēt

II pùrtêt 2 (mit -êt für -ît nach Le. Gr. § 716 c?), = piemurdinêt Sakstagals.

Avots: ME III, 420


purtēt

III purtêt, -ēju Warkl., Gr.-Buschhof, puõtêt. Aus (ostle.) pūtêt < puotêt mit eingeschobenem r.

Avots: ME III, 420