putraims

putraîms,

1) gew. der Plur. putraimi Wolm. u. a., putrāmi Lis., Saikava, Sessw., Selsau, Heidenfeld, Warkl., Meiran, N.Peb., Spr., KL, Buschh., Krāslava, putrami Salis, putre̦m Dond., die rohe Grütze,
(der Sing.) das Grützkorn U. cāļu putraimi, grob gemahlene Grütze Salisb. putraimu putra, aus Grütze gekochie Suppe od. Brei. putraimu zupa, Fettgrütze Sassm., Etn. I, 41. putraimu de̦sa, die Grützwurst. - es vēl ne putraima nee̦smu baudījis, ich habe noch kein Krümchen genossen U.;

2) Demin. putraimĩtis, das Körnchen, die Finne, der Tippel, der Punkt
U.; putraima (für putraina?) gaļa, finniges Fleisch U. (unter gaļa);

3) vanagu od. vārnu putraimiņi, Zittergras
(briza) Wid. Zur Bildung s. Le. Gr. § 164.

Avots: ME III, 442, 443


putraims

putraims,

1): auch (p. bzw. putraimi) Allasch, Alswig, C., Dobl., Ermes, Lemb., Liepna, Lieven-Bersen, Lipsthusen, Mesoten, N.-Laitzen, Roop, Selg., Serbig., Siuxt, Stenden, Trik., BW. 15656; jis nenēma viena putraimiņa (ass gar nichts)
rītā, ka dieva nenuolūdza Liepna; putraîmi 2 NB. "rupumi";

2): putraim[i] Lng., Finnen an den Säuen, weil sie fast wie Grütze aussehen.

Avots: EH II, 339