pļirkstēt

pļir̃kstêt Ahs., pļirkšêt Wid., -u, ẽju, pļirkšķinât Wid., klirren, schmettern; schwatzen Wid. (pļirksêt): luoga rūtis saplīsa pļirkstē̦damas. taure pūšuot pļirkst Ahs.; vom Geräusch beim Reissen eines Zeuges (Kleides) - pļir̃kstêt Bauske, pļir̂kstêt 2 Frauenb. Vgl. plirkšêt, plirkšinât.

Avots: ME III, 371