raibgalviņa

ràibgalˆviņa, ràibgalˆvĩte (> tahm. raibgālīte BW. 1317, 1 var.), wer einen bunten Kopf hat (Epitethon des Schafes und der Kuh): guotiņ, manu raibgalviņ! BW. 28902 var.

Avots: ME III, 468