rimdēt

rim̂dêt 2 , -du, -dẽju Ruj., = dìmdêt: iet, ka rimd vien Adiamünde.

Avots: ME III, 526


rimdēt

rìmdêt 2 (wohl für *rimdît ) Zvirgzdine, = rimdinât I: zuobu sāpes jau uotru dienu nevar r.

Avots: EH II, 371