ruika
‡ II ruika,
1) eine Säge zum Gebrauch für éinen Menschen
(mit uî 2 ) Ramkau;
2) ein Tischmesser (scherzhaft;
mit uĩ) Sermus.
Avots: EH II, 382
1) eine Säge zum Gebrauch für éinen Menschen
(mit uî 2 ) Ramkau;
2) ein Tischmesser (scherzhaft;
mit uĩ) Sermus.
Avots: EH II, 382
ruika
ruĩka PS. "?": puika, ruika! kaza rudzuos (so rufe man scherzweise einem Knaben zu). Aus liv. ruika "unansehnlich von Wuchs, aber stark"?
Avots: ME III, 556
Avots: ME III, 556