rumba

I rum̃ba (li. rumba "Schwiele") Iw., rùmba 2 KL, Prl.,

1) rum̃ba Bl., die Nabe, Radbüchse
U., Bielenstein Holzb. 542; ratu kāpslis vai rumba Mērn. laiki 429;

2) der Rumpf auf der Mühle, worin das Getreide geschüttet wird
U.;

3) eine Blütenknospe
Depkin n. U.;

4) rumba (li. rumbà) Dunika, Nigr., der Querl:
suņi biksas apē̦duši, rumba vien atlikuse BW. 28556 var.;

5) jede Erhöhung (klein und lang) auf ebener Fläche
Kronw. n. U.: pa dziļām dangām un augstām rumbām... braucuot Janš. cūku gans cūku slauca, uz rumbiņas (Var.: kalniņā) tupē̦dams BW. 29356, 8. - rum̃bu mieži Karls, sechszeilige Gerste;

6) Demin. rumbuliņa BW. 4833, 5 var., ein dickes, unbehilfliches Mädchen
U.: sveša māte mani sauca: rumba, rumba, re̦zgalīte! BW. 4833. velies, rumba, istabā! 18856, 1. auga rumba kaimiņuos VL. - ratu rumba, rumbas gals od. kakls als Schimpfwörter überhaupt: ja ir laba ve̦damā, tad vediet sētiņā; ja ir kāda ratu rumba, gāziet ceļa maliņā! BW. III, 1, S. 54. kuo tu dziedi, rumbas gals (rumbas kakls 20881, rummas rīkle Sussikas), tev jau lāga neskanēja! BW. 874. In der Bed. 2 wohl aus mnd. rump "der hölzerne Trichter in der Mühle, wodurch das Getreide auf den Stein geschüttet wird". In den Bedd. 4 und 5 (nebst rumba II) wohl zu li. rumba "Schwiele" (s. Leskien Nom. 225), rumbas "Querl; Narbe", le. aprembêt 2, li. rêmbėti "Narben bekommen", slav. rǫbiti "hauen, hacken, kerben", poln. rąb "Rand, Saum" (s. Trautmann Wrtb. 236). Hierher stellt Būga KSn. I, 88 und KZ. LI, 118 nebst rumbulis und rimba auch rumba 1 (worauf rumba 7 und wohl auch 3 beruhen können); doch fragt es slch, ob nicht rumba I und rumbulis aus dem Livischen oder Estnischen entlehnt sind, vgl. estn. rumm "Röhre, Hohlcylinder", ratta rumm "Nabe am Rade", rump (gen. rumbi) "Klotz", liv. rump "abgehauener Stamm ohne Äste".

Avots: ME III, 557, 558


rumba

I rum̃ba,

1): auch Für., AP., (mit ùm 2 ) Sonnaxt;

3): "die Knospe nach abgefallener Blüte"
Für.: kad ievas rumbā (od. III p. prs.?), tad neva laba miežu sēšana "Wenn der Faulbaum Knospen hat, ...";

4): auch Assiten, Kal.; aiz lindruka rumbas Janš. Mežv. ļ. II, 385;

5): rumbiņa im Zitat aus BW. 29356, 8 dürfte zu r. l gehören;

6): Schimpfname für einen dicken Menschen
AP.; ein gefrässiges Tier od. ein solcher Mensch.

Avots: EH II, 383


rumba

II rum̃ba Nigr., Bauske, rum̂ba 2 Bl., ein Wasserfall ("vielmehr eine Stromschnelle in der Düna; eine solche in der Windau" U.) Für. I, Ronneb., eine Stromschnelle, die ihren Anlass von der Felsenbank unter dem Wasser nimmt Bielenstein Holzb. 636, Wenden: rumba kŗāca un gazās ar lielu šalti Lautb. Luomi 109. nuo rumbas dzelmē gāzdamās, savai dzīvībai darīšu galu ebenda 107. upē bija daudz rumbu un ķērkšu Plūd. Llv. 74. kur, vilciņ, čunčināji...? uz rumbiņu,... pie tiem rumbas zvejniekiem BW. 2377. Als die "Felsenbank" eigentlich wohi identisch mit rumba I 5 ; vgl. dazu auch Būga Tiž. II, 20.

Avots: ME III, 558