rīta

rīta (unter rîts): gen. s. rītas Manz. Post. II, 145, 244. nuo rîtas ² Orellen, am Morgen. rîts ² in nuo rîts ² FBR. XIII, 65 (aus Rojen), Salis und rîts ² pus[e] XIV, 87 (aus Wainsel), Salis, aus rītas od. rītus.

Avots: EH II, 376