sadrūt

sadrūt Biel. n. U., auch refl. -tiês, erschrecken (intr.): es reizē priecājuos un sadrūvu par šuo atskārtumu Austriņš M. Z. 112. viņš pavērās uz tuo, sadrūva Vēr. II, 1425. sadruvuos kunga ierauguot Alksnis-Zundulis. sadruvis bē̦rns, ein schüchternes, scheues Kind Autz n. U.

Avots: ME III, 614, 615


sadrūt

sadrūt: dzejnieks sadruva (= sadrūma?) Austriņš Raksti VII, 431 (ähnlich: V, 7). sadruvis bē̦rns AP., ("niedergeschlagen") Schwitten.

Avots: EH XVI, 404