sakretēt

sakretêt Warkl., = sarecêt, gerinnen. sakrevêt, intr.,

1) schorfig, runzlig, uneben werden:
veči, tik˙pat riebīgi, ļauni, sakrevējuši kâ miza, kas labi neapņe̦m kuoku Latv.;

2) krank, unwohl werden
Edwalen.

Avots: ME II, 655