sapucēt

sapucêt,

1) gehörig reinigen, putzen
Spr.;

2) aufessen
Spr. Refl. -tiês, sich gehötig reinigen, putzen Spr.

Avots: ME II, 708


sapucēt

sapucêt,

2): s. mārciņu de̦su Dunika, Saikava;

3) līt[u]s kad aizspēj, tad sapucē (durchnässt)
pamatīgi Sonnaxt. šuoreiz es viņu sapucēju (gewann die Oberhand über ihn; beim Gericht od. Kartenspiel) Frauenb.

Avots: EH XVI, 439