sarumulēt

sarumelêt Kl., sarumulêt Lis., Golg., Perfektivform zu rumelêt: s. ganus. Refl. -tiês, Perfektivform zu rumelêtiês: gani sarumulējās Lis.

Avots: ME III, 723


sarumulēt

sarumulêt (unter sarumelêt),

2) "rumulējuot iegūt": kuo jūs šitâ liedamies e̦sat iemantājuši, kādus ze̦lta kalnus sarumulējuši? Heidenfeld. Refl. -tiês,

2) eine gewisse Zeit hindurch
rumulêtiês: šie sarumulējās visu vakara cēlienu Heidenfeld.

Avots: EH XVI, 444