satràukt, tr.,

1) aufregen, aufschrecken;

2) in grosser Menge abschütteln:
s. ābuolus Ar. Refl. -tiês, sich heftig aufregen, aufschrecken (intr.) Gr. - Buschhof. - Subst. satràukums, die Aufregung Wid.

Avots: ME III, 765

satràukt, ‡

3) zusammentreiben:
satrauc cūkas klē̦vā Pas. IX, 414; ‡

4) zerstören (?):
kuokus, kas ... zibeņa satraukti ... šie ... zibeņa saspe̦rti kuoki Pēt. Av. IV, 115. Subst. satràukums: die Erregung: priecīgā satraukuma pēc Janš. Atpūta № 390, S. 4.

Avots: EH XVI, 457