satēnēt

I satēnêt, eine gewisse Zeit hindurch vergebens warten Warkl.

Avots: ME III, 762


satēnēt

II satènêt 2 "sich gleichsam mit Nebel bedecken, mit einem Häutchen bewachsen": viņai tâ satēnējusi acs, ka palikusi gluži balta kâ migla Saikava.

Avots: ME III, 762