sekšēt

sekšêt, -ẽju,

1) sekšēt Wid., sekšķēt U., tr., beschmutzen, besudeln;

2) intr., schmutzig werden
PS., Fest. (sekšēt); sich schweinisch halten U. (sekšķēt): zeķes zābakuos savilgst un sasekšē Fest.;

3) plappern, schwatzen
Etn. IV, 165. Wohl zu ai. š̍ákṛt und gr. χόπρος "Mist"; über li. šikti "schefssen" vgl. Symbol. gramm. in hon. J. Rozwadowskf II, 15.

Avots: ME III, 814, 815