silt

sil˜t (li. šìiti) Wolm., Deg., Siuxt, Līn., Iw., sil˜stu, silu, intr., warm werden: saule silst Br. 546. gaiss, ūdens silst. sirds silst, das Herz wird bewegt U. sirds silst nuo mīļām atmiņām A. v. J. 1901, S. 815. silst divas sirdis mīlestībā A. XX, 508. Nebst li. dial. šalimà "Wärme" zu la. calēre "warm sein", calidus "warm", and. halôjan "brennen" u. a., s. Trauimann Wrib. 304 f., Walde Wrtb.E 112, Fick Wrtb. III 4 , 83, Siokes Wrtb. 331, Wood AfPh. XXI, 182 und XXIII, 197. Anscheinend dieselbe Wurzei bezeichnet die Kälte, das Frieren (s. unter salˆt); vgl. dazu die Notiz unter mazs.

Avots: ME III, 840


silt

I sil˜t: III p. prs. sil˜st neben sil˜st 2 Roop n. FBR. XV, 145,

1): viņai mugurā jau sila kažuoks un ... sedzene Anna Dzilna 155; ‡

2) vor Begierde brennen:
līdumnieks siltin silst atduot Annu Lāču Andrim Anna Dzilna 95. virsū s. "sich mit Begierde auf jemanden aufdrängen" Diet.

Avots: EH II, 487


silt

II sil˜t "reibend putzen" N.-Bartan n. Janš.: ku[r] tās vakarējas dziedātājas? aiz kalna aizgāja sudrabu silt (= sirt?) Latv. Saule v. J. 1926, № 39, S. 425 (aus Ob.-Battau).

Avots: ME III, 840


silt

II sil˜t: guove siļ (reibt) kaklu Dunika.

Avots: EH II, 487