skaidīt

I skaidît, -u, -ĩju Erlaa n. U., skaidinât L., Oppek. n. U., Späne machen; skaîdît, Späne ausstreuen PS.

Avots: ME III, 864


skaidīt

I skaidît: auch Dunika, Rutzau.

Avots: EH II, 497