skarums

skarums, Zutat (aizdars) Golg., Schwanb., Etn. III, 1 (aus Lubn.), Sahne Peb., etwas Saures Mar. n. RKr. XV, 135: pieliec putrai skarumu! - Plur. skarumi "labumi cūkām" Zaravič. Wenn urspr. "Schneidendes (vom Geschmack)", zur Wurzel von šķir̂t.

Avots: ME III, 874