skrostīt

skruõstît Bl., -u, -ĩju, einkerben, einknicken U., zerknicken L.; mit einem Meissel durchhauen: skruõstīt dzelzi Wandsen.

Avots: ME III, 900


skrostīt

skruôstît 2 Jürg., = struostît, heftig schelten.

Avots: ME III, 900